تاثیر یک دوره تمرین هوازی بر اشتها و مقاومت به انسولین در زنان چاق

اهداف: اشتها، احساسی ذهنی از گرسنگی، سیری و تمایل به خوردن نوع خاصی از غذا است که می‌تواند تحت تاثیر عوامل گوناگون قرار بگیرد. اِن مطالعه به منظور بررسی اثر یک و 9 هفته تمرین هوازی بر اشتها و مقاومت به انسولین در زنان چاق انجام شد. روش‌ها: این مطالعه نیمه‌تجربی، روی زنان چاق (30 تا 45 سال) شهر مشهد در بهار 1390 که به جز فعالیت‌های جسمانی روزمره، فعالیت ورزشی دیگری نداشتند، انجام شد. 28 زن با شاخص توده بدنی بیشتر از 30 به‌صورت داوطلبانه انتخاب شدند. تمرین هوازی به تعداد 4 جلسه در هفته و به‌مدت 9 هفته و هر جلسه تمرین شامل 20دقیقه گرم‌کردن با انواع دوها، حرکات کششی، نرمشی و جهشی بود. سپس دویدن مداوم با آهنگ ثابت و با شدت ٧٥-٦٥% حداکثر ضربان قلب آزمودنی‌ها انجام شد. برای بررسی متغیرهای بیوشیمیایی، خونگیری بعد از 12 تا 14ساعت ناشتایی در 2 مرحله (پیش از شروع تمرینات و بعد از 9 هفته تمرین) صورت گرفت. از آزمون T مستقل و آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین شاخص‌های انسولین، گلوکز سرم، مقاومت به انسولین، HDL، LDL، TG و TCی دو گروه پیش- و پس از مداخله مشاهده نشد. تفاوت معنی‌داری بین دو گروه کنترل و تمرین هوازی بعد از 9 هفته تمرین هوازی در شاخص‌های اشتها وجود نداشت (05/0p>). نتیجه‌گیری: 9 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط تاثیری بر میزان اشتها و مقاومت به انسولین در زنان چاق ندارد.